Ga naar het hoofdmenu Ga naar de inhoud

Het burn-out verhaal van Pim: “Ik moest mezelf opnieuw opvoeden”

Deel 4

Thema: Vitaliteit en stress
Rubriek
Blog
Datum
8 maart 2017
4 minuten leestijd

Herstellen van een burn-out. Er komt een moment dat je je weer voorzichtig in het normale leven mengt. De uitdaging is daarin je weg zoeken. Ervaringsexpert Pim (35) vertelt over de valkuilen en lessen die hij tegenkwam tijdens zijn re-integratie.

“De eerste periode weer terug op het werk was relatief makkelijk. Ik kreeg een afgekaderd project dat ik in mijn eigen tempo kon oppakken. Maar wel een project waar ik mijn tanden in kon zetten en waar mijn talenten van pas kwamen. Een ideale combinatie die zowel rust als energie gaf.

Toch ging het re-integreren niet van een leien dakje. Ik vond het lastig dat collega’s steeds vroegen hoe het ging."

Doorjakkeren

"Ik wilde kunnen zeggen dat alles goed ging. En vond het vreselijk dat het nog niet zo ver was, dat ik aan veel dingen nog niet toe was.

Ik had er vooral last van dat de organisatie nog gewoon ‘doorjakkerde’ zoals altijd. De organisatie was niet veranderd, maar ik wel. Hoe ging ik dat met elkaar verenigen?”

Afschakelen

“De uitdaging was om in de drukte van alledag mijn energieniveau op peil te houden. Ik onderzocht of het zou helpen om thuis de werkdag op te starten met administratie, telefoontjes plegen en mails beantwoorden.

Pas daarna stapte ik op de fiets naar kantoor. Afspraken plande ik vanaf een uur of tien, zodat ik niet ’s ochtends naar binnen hoefde te rennen en meteen geclaimd zou worden."

Afspraken met mezelf

"Een wandeling in de frisse buitenlucht werd onderdeel van mijn middagpauze. Ik blokte die tijd ook in mijn agenda. Anders werd het moment al snel opgeëist door andere dingen en kwam het er niet van.

Je zet afspraken met anderen in je agenda, waarom dan niet de afspraken met jezelf? Dan zullen collega’s er niets overheen plannen en is het makkelijker je aan je voornemens te houden."

Tijd voor mij

"’s Middags neem ik dan nog even rustig de tijd voor een sinaasappel. Ik sta op dat moment stil bij mezelf en hoe ik me voel. Heb ik nog energie voor die lastige klus? Wil ik die energie daar überhaupt wel aan uitgeven? Of stel ik de klus nog even uit tot morgenochtend?

Kortom, ik heb een paar momenten gedurende de dag ingebouwd om af te schakelen van alle prikkels op de werkvloer. En beter te luisteren naar wat mijn lijf me vertelt.”

Automatische patronen

“Hartstikke goed bezig, denk je misschien als ik dit zo vertel. Toch vond ik het moeilijk om die afspraken met mezelf te bewaken. Ik moest mezelf daarin opnieuw opvoeden.

Ik ben een hoogsensitieve perfectionist die graag mensen helpt. Daardoor stap ik snel in mijn oude geautomatiseerde patronen van oplossen, redden, helpen, doorgaan en overpresteren."

Bewuste keuzes

"Ik moet er daarom echt bewust voor kiezen om weg te blijven van die automatische piloot. Om doelgericht ‘ja’ of ‘nee’ te zeggen. En ook gewoon uit te leggen waarom ik bepaalde keuzes maak.

Het is niet makkelijk om daaraan toe te geven. Ik heb een bepaald beeld van een goede werknemer, partner, papa of vriend. Maar dat ingebakken beeld strookt niet altijd met wat ik wil en wat goed is voor mij.”

Eerst je eigen zuurstofmasker

“Dat die ingebakken opvattingen je zo beïnvloeden is een feit. Bewustwording en goed voor jezelf zorgen is daarom het allerbelangrijkste. Ook voor de mensen om je heen. Het is niet voor niets dat je in het vliegtuig eerst je eigen zuurstofmasker moet opzetten voordat je anderen helpt.

Wij mensen zijn ook zo onnodig streng voor onszelf. Als een ander wél eerst dat eigen zuurstofmasker opzet, vind je dat heel normaal. Als je het zelf doet, voel je je een slecht mens."

Het mezelf gunnen

"Ik was dan ook altijd de eerste die zei 'joh, ga wat eerder naar huis' als een collega zich niet lekker voelde. Mezelf gunde ik het niet.

Maar hoe langer ik die bewuste keuzes wél maak, hoe makkelijker het wordt om die ruimte te nemen voor mezelf. Vooral omdat de omgeving eraan went en er ook heel positief en compassievol op reageert.”

Een slechte dag mag er zijn

“Daarmee kwam echter nog geen einde aan mijn uitdagingen. Ik moest mezelf ook aanleren dat het normaal is om me niet altijd goed te voelen. Moe, geen zin, moetjes of een nachtje slecht slapen: het hoort er allemaal bij. In ieders leven.

In het begin van mijn herstel schrok ik van een slechte dag. Inmiddels besef ik dat een slechte dag er gewoon mag zijn. Dat geeft rust en doordat ik het accepteer, voel ik juist beter hoe het met me gaat."

Gevoelens wegstoppen

"Vroeger gaf ik geen aandacht aan een zwaar hoofd of vervelende gevoelens maar rende ik gewoon door. Ik schonk er geen aandacht aan, stopte die gevoelens liever weg, nam een aspirientje. Nu kan ik er bewust voor kiezen om dingen te doen waardoor ik me écht beter voel in plaats van een schijnoplossing te zoeken zoals een aspirientje nemen.

Herstellen is voor mij dan ook met mijn volle verstand kiezen waar ik mijn energie aan uitgeef. Ik heb een batterijtje met energie voor al mijn activiteiten. En doe de juiste dingen om te zorgen dat dat batterijtje niet rood gaat knipperen.”

Benieuwd hoe het verder gaat met Pim?

We mogen hem volgen gedurende zijn herstel. Elke maand praten we met hem over zijn burn-out. Over hoe hij ermee omgaat, langzaam weer opklimt en meer. Nu het weer beter met hem gaat, deelt hij zijn verhaal graag met jou.

Omdat dit zo’n persoonlijk verhaal is, hebben we de naam Pim gefingeerd.

Heb je last van werkstress?

Bewaak jij de balans tussen werk en privé? Voorkom dat je overspannen wordt, stop met rennen, bewaak je grenzen, wordt stressbestendiger en vitaler. Persoonlijke coaching vanuit Schouten & Nelissen helpt je in het omgaan met stress en spanning.

MEER OVER STRESS EN VITALITEITSCOACHING

Iemand wandelt over een stenen pad door het bos.

Gerelateerde artikelen