Column: hoe ik mijn inner-Freddie vond tijdens 24 uur in een bos
- Rubriek
- Artikel
- Datum
- 15 november 2019
- 2 minuten leestijd
Het is 3 januari – hartje winter – en ik zit in een bos in Het Gooi. Terwijl al mijn vrienden nieuwjaarsborrels drinken, zit ik 24 uur alleen. Geen telefoon, geen eten, geen schrijfmateriaal. Alleen een zeiltje en een slaapzak. Ik ga ondervinden wie ik ben zonder enige context.
Mensen zoeken continu afleiding, bewust of onbewust. In eten, in drinken, in Netflixen, in sporten, in werken. Om de stilte te ontlopen. Deze 24 uur in het bos is een Nature Quest, onderdeel van een leiderschapsprogramma. Het helpt drukke mensen stil te staan. Te reflecteren.
Daar zit ik dan. Op mijn eigen gekozen plekje, een cirkel van 4 meter. Ik rangschik takjes en stenen. Hier moet ik tussen blijven. Ik mag er niet uit, een rondje lopen is ook weer afleiding zoeken. Ik moet toelaten wat er komt.
Ik wil weer meer als Freddie zijn. Flamboyant. Spontaan. Creatief.
Ik heb geen verwachtingen. Wel een intentie. Een dieper verlangen dat ik wil onderzoeken. Vroeger had ik een idool: Freddie Mercury van Queen. Ik wil weer meer als Freddie zijn. Flamboyant. Spontaan. Creatief. Dat zakt soms weg met alle deadlines en drukte.
De eerste uren verstrijken redelijk gemakkelijk. Ik kan best goed alleen zijn. Op een gegeven moment komen er allerlei gedachten naar boven. Dingen uit het verleden ploppen op. M’n opa die ik nooit heb gekend, een oude vriend die 25 jaar geleden is overleden. Ik gebruik stenen als metafoor voor collega’s. Ik leg ze voor me neer en het helpt me om dingen in perspectief te zien. Positieve en negatieve ervaringen, waar ik eigenlijk nooit bij stilsta. Dat verrast en raakt me.
Alle antwoorden zitten al in jezelf, alleen moet je goed luisteren.
Het wordt langzaam nacht. En koud. Ik heb een lange onderbroek aan, 3 truien en een jas. Ik zit onder een tarp, een touw met een zeiltje eroverheen. Het is winderig en nat. Wat doe ik hier?! Wat moet ik gaan doen? Ik kan echt niet slapen zo. Lawaai van de regen. Dat riedeltje gaat telkens door m’n hoofd. Ik verzet me er 1,5 uur tegen. Dan ben ik uitgeraasd. Ik doe geen oog dicht. Pas als ik dat accepteer, is het niet meer erg. Mentaal verzet creëert stress. Maar het heeft nul zin. Als je dat loslaat, dan is het gewoon wat het is.
Het wordt ochtend. Ik krijg inzichten, ik voel me verbonden met alles om me heen. Ik heb er tijd voor nu. Ik kijk naar een insect en bestudeer een stel eenden. Normaal raas ik ze zo voorbij op de snelweg. Als ik uit het bos kom, ben ik fysiek heel moe, ik heb doorweekte voeten, maar innerlijk ervaar ik een enorme rust en helderheid.
Freddie Mercury was een drukke showman, maar had ook een introverte, rustige kant. Deze boservaring leert me 100% alles toelaten in mezelf. Ik ben tenslotte beide: zowel extravert als introvert, zowel positief als negatief. Ik drink geen koffie meer en bijna geen alcohol. Ik voel me vitaler, energieker en creatiever. Ik doe dingen veel rustiger, met meer intentie, minder vanuit patronen. Alle antwoorden zitten al in jezelf, alleen moet je goed luisteren.
Vond je dit interessant?
Lees dan ook de persoonlijke ervaringen met strategic alignment van CEO Camiel Gielkens.
