Ga naar het hoofdmenu Ga naar de inhoud

De weg van A naar B is niet slechts een hinderlijke onderbreking

Column #1

Thema: Verandermanagement
Rubriek
Blog
Datum
1 mei 2019
4 minuten leestijd

We willen allemaal wel een doel bereiken, ergens naartoe groeien. Zo ook onze columnist Freek van Kraaikamp (34). Maar daarbij loopt hij structureel tegen een probleem aan. ‘Ik heb een einddoel voor ogen en daar wil ik nu zijn. Nog liever gister dan vandaag. Die mentale spagaat drijft me af en toe tot waanzin.’ In deze serie deelt hij maandelijks zijn levenservaringen.

Het zonnetje scheen, we zaten ergens op een terras. Zij dronk rosé, ik een spa rood. We bestelden een charcuterie, wat ik stelselmatig een charcuterie weiger te noemen. En dus gewoon steevast een vleesplankje blijf bestellen. We praatte over het leven, zoals je doet op zo’n eerste zomerse terrasdag. Terwijl de mensen langsliepen, keek ik voor me uit. ‘Ik zit weer in zo’n tussenfase, en ik haat tussenfases.’

Mentaal afscheid

Een tussenfase, dat verdient een korte uitleg. Zo wonen wij in een appartement in hartje Amsterdam. Een mooi appartement, maar met wat lichtelijk achterstallig onderhoud en daarnaast slaat de drukte ons 24/7 om de oren. Dan ga je dus om je heen kijken om iets te kopen. Wat op zichzelf staand in Amsterdam al een uitdaging is, laat staan als je zzp’er bent.

Dan beland je dus in een tussenfase. Mentaal neem je afscheid van je appartementje, en je sorteert langzaam voor op je eerste koophuis. Jouw droompaleis. Alleen daar ben je nog niet. Want terwijl je uitkijkt naar iets nieuws, woon je nog in de oude situatie. Dat is iets wat ik dus slecht trekt, heel slecht zelfs.

Nog niet zo ver

Nog zo een. Ik heb op het moment twee eigen ondernemingen. Een eigen bureau voor loopbaancoaching en sollicitatietraining, en een fenomenaal uit de hand gelopen ‘passie project’. Een eigen merk van waaruit ik schrijf, kleding ontwerp en eigen media maak. Geweldig om te doen, maar niet geweldig rendabel. Het vreet tijd en energie en geeft vooral veel plezier terug.

Alleen kan ik van dat ‘plezier’ de hoge huur in mijn Amsterdamse appartementje niet betalen. Dus beland ik hier ook in een tussenfase. Er moet weer meer tijd in de coaching en de trainingen. En die tijd moet uiteindelijk weer gaan renderen in keiharde euro’s. Euro’s die straks de hypotheek van mijn droompaleisje moeten gaan betalen. Alleen, daar ben ik nu nog niet.

Het oude is stom

Dan beland je dus op twee vlakken in een ‘tussenfase’. En op wat voor vlakken. Huis en werk, dan blijft er verder dus weinig meer over. Ik dank god op mijn blote knieën dat mijn relatie stabiel is, anders zou ik waarschijnlijk helemaal gek worden. Want wat er vervolgens in mijn hoofd gebeurt, is allesbehalve fraai.

In een tussenfase doe ik namelijk twee heel vervelende dingen. Omdat ik mentaal al afscheid begin te nemen van de oude situatie, wordt deze alleen maar vervelender. Het appartement lijkt met de dag kleiner te worden en de binnenstadse herrie alleen maar luider. Hetzelfde gaat op voor mijn bedrijven. Het oude is stom, het nieuwe is goed. Een contraproductieve en vooral stierlijk vervelende eigenschap. Ik maak het op deze manier alleen maar rotter voor mezelf.

Tunnelvisie

Om het allemaal nog lastiger te maken, worden de eindbestemmingen alleen maar rooskleuriger. Ik heb een einddoel voor ogen en daar wil ik nu zijn. Nog liever gister dan vandaag, zullen we maar zeggen. Die mentale spagaat drijft me af en toe tot waanzin. En het vervelende aan de hele situatie is: ik doe het mezelf aan.

Wat ik in mijn hoofd doe, is van een gedroomd scenario een moetje maken. Het moet op mijn manier, zonder concessies, zonder tussenstappen. Er ontstaat dan een totale tunnelvisie in mijn hoofd. Ik wil van diep, donker zwart naar het maagdelijk wit. In plaats van dat ik rustig kijk waar mijn stappen liggen en of er tussenstappen mogelijk zijn. Ik wil alles, en wel nu meteen.

Hinderlijke onderbreking

Je zou zeggen dat iemand met twee eigen bedrijven en een semi-onrustig leven, wel om zou moeten kunnen gaan met verandering. Maar niets is minder waar. Ik hou van het einddoel, en niet de weg er naartoe. Maar ondertussen doe ik het mezelf allemaal aan. Ik zal moeten leren dat de weg tussen A en B, de weg tussen tussen heden en toekomst, ook een onlosmakelijk onderdeel van de verandering is. En geen hinderlijke onderbreking.

Ergens weet ik ook wel dat dat ik minder gehaast mijn einddoel moet willen bereiken. Om er maar een fikse open deur tegenaan te gooien. De reis is belangrijker dan het doel, of in ieder geval minimaal net zo belangrijk.

Meer weten?

Wil jij ook jezelf versterken? steviger in je schoenen staan? Sterker uit de hoek komen? Kijk dan eens naar ons uitgebreide aanbod op het vlak van Persoonlijke effectiviteit.

BEKIJK DE TRAININGEN EN OPLEIDINGEN

Gerelateerde artikelen