Wijze woorden die je leven veranderen: deel 2
- Rubriek
- Artikel
- Datum
- 14 februari 2019
- 4 minuten leestijd
De juiste prio's stellen, focus houden, komen waar je wilt zijn. Heb je er maar moeite mee? Lees dan deze inspirerende verhalen van mensen die hun weg hebben gevonden. Ook al was dat niet altijd even makkelijk.
Mark (42, raakte burn-out) over uit de razende achtbaan stappen en je eigen prioriteiten stellen.
‘Ineens zat ik thuis. Opgebrand. Het verbaasde niemand. Een jong gezin, intensieve baan, veel overwerken, niets willen missen, slecht slapen. Het resultaat? Chaos in mijn hoofd. Ik voelde me uitgeblust, gefrustreerd en verdrietig.
Op dat moment begonnen ook de twijfels. Vind ik mijn werk, relatie, woning, vrienden, leven nog wel leuk? Wat wil ik eigenlijk? Alles wankelde. De bedrijfsarts schreef rust voor. Ook ben ik met coachsessies gestart. Om te ontleden wie ik ben, hoe ik in elkaar steek en waar ik bij gedij.
Die ontdekkingsreis gaf me de regie over mijn leven terug. Stapje voor stapje nam ik afstand van energievreters die onvoldoende bijdroegen aan mijn doelen. Ik leerde mijn tijd en energie heel bewust te verdelen. Dat betekende zelf keuzes maken en me niet meer laten leiden door de razende achtbaan.
Wij mensen raken zo snel gewend aan hoe dingen zijn. We staan daardoor nauwelijks stil bij onze diepste gevoelens en verlangens. De burn-out was een kans om mijn leven te veranderen. De ontmoeting met mezelf was heftig, maar onbeschrijfelijk waardevol.
Ik hoop dat het voor jou niet tot een burn-out hoeft te komen. Laat je daarom niet langer leiden, maar neem zelf het stuur in handen. En dat begint met kiezen voor jezelf en wat jij belangrijk vindt.’
Vincent (22, werd ondernemer op zijn 19e) over focus houden en ook bewust afstand nemen.
'Ik studeer, werk dagelijks voor mijn bedrijf, loop stage en had tijdlang ook een bijbaan. Mensen vragen vaak: waarom doe je dat allemaal? Maar jong beginnen met ondernemen was een hele bewuste keuze. Vanuit een verlangen om mijn eigen koers te varen in plaats van een directie te volgen. Ook wilde ik aantoonbaar maken wat ik kan. Niet alleen voor eventuele werk- of opdrachtgevers, maar ook voor mezelf.
Toen de webshop mijnwittetshirts.nl te koop kwam, ben ik erin gestapt met een vriend van de familie. Is het een uitdaging om een serieuze business te managen en te studeren? Absoluut. Wanneer studievrienden uitgaan, ben ik de webshop aan het optimaliseren. Klanten en leveranciers bellen ook gewoon wanneer ik in de collegebanken zit.
Op een gegeven moment was ik met zo veel dingen bezig, dat mijn ouders aan de bel trokken: “dit gaat zo niet langer.” Ze hadden gelijk. Mijn hoofd liep over, ik was moe en kon me slecht concentreren. Succes is leuk, maar heeft ook een keerzijde. Je kunt er gemakkelijk aan onderdoor gaan.
Naast strak plannen en focus houden, probeer ik ook bewust afstand te nemen. Hoe? Door tevreden te zijn met wat ik heb op dit moment. Dat zet alles in het juiste perspectief. Zonder waardering voor wat je hebt, kun je nooit stoppen en loop je jezelf voorbij.'
Oma Dien (99, ging op haar 12e werken) over hoe weinig keuzes er vroeger waren.
‘Na de basisschool ging je allemaal werken. Op school blijven? Daar dacht ik nou niet aan. Werken was normaal, dan kreeg ons moeder geld. Mijn loon moest ik thuis afgeven. Ik heb er nooit aan gedacht wat ik wilde worden, want die keuze had je toch niet. Als er maar geld kwam.
In Eindhoven werkten veel mensen bij de gloeilampenfabriek. Maar de pastoor drong aan op poetsen in huis. Dus daar begon ik mee. De mevrouw was onaardig en ik kon het ook niet goed. Op mijn 14e besloot ik zelf toch naar de fabriek te gaan. Als je je aanmeldde, kon je direct beginnen en dan deed je gewoon wat je werd verteld. Ik heb m’n eigen nooit te goed gevoeld voor het werk in de fabriek. Ik deed wat moest. Net als iedereen.
Ik heb gewerkt tot in de oorlog, tot we niet meer betaald konden worden. Daarna heb ik nooit meer gewerkt, want ik trouwde en zorgde voor de kinderen. Dat was toen zo. Ik kreeg er 6 en vond het prima om thuis te blijven. Mijn man was de kostwinner. Geen vetpot, maar ik had niets te klagen.
Mijn kleindochter is 38 en werkt 4 dagen. Ze heeft 3 jonge kinderen. Ik vind het wel goed dat ze werkt, dan komt ze nog eens ergens. Maar mensen moeten het helemaal zelf weten en doen wat zij willen. Dat kan niemand anders voor hen bepalen.’
Meer weten?
Wil jij ook jezelf versterken? steviger in je schoenen staan? Krachtigere keuzes maken? Kijk dan eens naar ons uitgebreide aanbod op het vlak van Persoonlijke effectiviteit.
