Wijze woorden die je leven veranderen: deel 1
- Rubriek
- Artikel
- Datum
- 14 februari 2019
- 4 minuten leestijd
Geluk vinden, bepalen wat je wilt, keuzes maken die naadloos bij jou passen. Wie stoeit er niet mee? Ontvang daarom een driedubbele dosis inspiratie van deze gewone mensen met een bijzonder verhaal.
Joey (32, autistisch spectrum) over je eigen keuzes maken. Ook als die afwijken van de norm.
‘Ik heb jarenlang geprobeerd mijn anders-zijn te camoufleren. Door op maandagochtend net te doen alsof ik een sociaal weekend achter de rug had. Bijvoorbeeld: "Ja, ben de stad in geweest."
Wat collega's dachten... die heeft een gezellige avond in de kroeg gehad. De realiteit: ik ging in mijn eentje naar de plaatselijke boekhandel en wisselde zes woorden met de verkoopster.
Waarom die verhullingen? Niet raar willen overkomen. Stil en teruggetrokken. Ongezellig. Maar vooral: minder waardevol dan anderen.
Pas vanaf mijn dertigste durf ik langzaamaan open te zijn over de keuzes die ik in mijn leven maak. Dat ik geen relatie wil bijvoorbeeld. En geen kinderen. Dat ik op mijn gelukkigst ben als ik in mijn eentje door de woonkamer dans, in plaats van op een drukke en overweldigende clubvloer. Dat mijn werk voldoende sociale interactie biedt. En dan 's avonds weer op de bank. Heerlijk op mezelf. Met mijn nieuwe boek.
Ik voel me nu vrijer dan ooit om te zijn wie ik ben. Want dat is dikke prima. Op deze manier kan ik als bejaarde terugkijken op een goed leven. Een leven dat bij míj paste. Wat anderen daar ook van vinden.
Maak je keuzes omdat je het wilt, niet omdat het zogenaamd zo hoort. Jij moet er tenslotte mee leven tot je een oud besje bent.'
Emma (7) over gewoon dingen uitproberen die je heel leuk lijken en zeggen wat je wel/niet wilt.
‘Ik kies zelf wat ik aantrek. Dan ga ik naar de kast en dan kijk ik wat mooi bij elkaar past. Ik vind het leuk om kleren uit te zoeken, maar soms ook saai. Dan moet ik ze passen of ze wel fijn zitten en dan moet ik ze weer uittrekken en andere kiezen. Ik vind het ook fijn als mama of papa het uitzoeken. Maar soms kiezen ze kleren die niet goed zitten. Dan zeg ik dat.
Op school vraag ik gewoon aan een meisje of zij wil spelen. Als de meisjes niet kunnen vraag ik een jongen. Eerst vraag ik mijn beste vriendinnen. Ik wil niet te veel vriendinnen hebben, maar ook niet te weinig. Er bleef ook een vriendin slapen. Dat spraken we af, maar hadden we nog niet aan mama en papa gevraagd. Maar die vonden het leuk en het kon.
Ik kies ook welke sport ik doe. Ik zat op streetdance, maar wilde ballet uitproberen. Omdat ik mooie pasjes wilde leren. Dat had ik gezien op YouTube. Toen vroeg ik het aan mama en papa. Ik vond ballet eerst heel leuk. Maar later vond ik het niet meer zo leuk. Dat zei ik en toen mocht ik terug naar streetdance.
Op school kreeg ik een boekje en daar stond vioolles in. Dat wilde ik ook een keer uitproberen. Mama en papa vonden het goed. De proefles was heel leuk.’
Ton (57, General Manager, verhuisde naar China) over je hart volgen en het avontuur omarmen.
'Het kriebelde. Ik was 56 en wilde nog een keer wat anders gaan doen. Maar wat dan? Gaat veranderen van baan nog wel zo makkelijk op mijn leeftijd? Toch maar proberen. Maar geen van de vacatures was het uiteindelijk. Niet écht. Wat wilde ik nu eigenlijk?
Tijdens een retraite in de natuur popte het antwoord in me op. Ik wilde ervaren hoe het is om in China te wonen en werken. Na een 1-jarige studie Chinees, toen ik 19 was, en verschillende vakanties waren mijn vrouw en ik verliefd geworden op het land.
En even later was hij daar: de vacature voor General Manager in China. Een once-in-a-lifetime kans. Tegelijkertijd waren er stevige tegenkrachten. We zouden niet meer elke maandag op de kleinkinderen kunnen passen. We zouden onze familie en vrienden langere tijd niet zien. Mijn schoonvader is sterk aan het dementeren. Mijn vrouw zou haar eigen praktijk moeten opzeggen.
Was dat de sprong in het diepe waard? Wat als het tegenvalt? Wat als we zonder baan, zonder huis komen te zitten? Allemaal vragen waar we geen antwoord op hadden. Maar we wisten ook één ding heel zeker. We willen straks niet denken: hoe zou ons leven eruit hebben gezien als we het wél geprobeerd hadden?
Angst voor het onbekende is maar voor even. Spijt is voor altijd. Wees dus trouw aan wat je wilt en omarm het avontuur!'
Meer weten?
Wil jij ook jezelf versterken? steviger in je schoenen staan? Krachtigere keuzes maken? Kijk dan eens naar ons uitgebreide aanbod op het vlak van Persoonlijke effectiviteit.
