Je beslissingen zijn vaak niet helemaal zuiver
Column #5
- Rubriek
- Blog
- Datum
- 2 september 2019
- 3 minuten leestijd
Een groot feest, dikke auto of perfecte Instagramfoto. Wie houd je nou eigenlijk voor de gek? Freek van Kraaikamp (34) ondervond zelf hoe vaak hij dingen deed voor de buitenwereld. En zichzelf daarbij vergat. In deze serie deelt hij maandelijks zijn levenservaringen.
Vroeger had ik een hele vervelende eigenschap. Zo vierde ik mijn verjaardag altijd in een grote kroeg, een keer zelfs in een halve discotheek. Dan stampte ik er tientallen kameraden in waarvan ik sommige al maanden niet meer had gezien. De hele avond en nacht rende ik van hot naar her.
Iedereen vond het leuk, behalve ik. Want als je met iedereen een beetje praat, dan praat je met niemand. De kwantiteit was hoog; de kwaliteit belabberd. En toch deed ik het ieder jaar weer. En waarom? Met terugwerkende kracht kan ik bekennen dat ik het vooral deed omdat ik het ‘stoer’ vond dat er meer dan honderd mensen op mijn verjaardag waren.
Onzuivere beslissingen
Het is safe to say dat ik van jongs af aan niet de meest ‘zuivere’ beslissingen heb genomen. Want laten we eerlijk zijn, die verjaardagen waren vaak stom. Ik kwam afgemat thuis. Had niemand echt gesproken en me ook niet echt jarig gevoeld. Het was veel beter geweest om die jongens los van elkaar te zien, en mijn geboortedag te vieren met de mensen die het dichtst bij me stonden.
Dan had ik een leuke verjaardag gehad en de mensen die het het meest verdienden ook. Nu was het eigenlijk van alles net niks. Maar ja, dan kon ik achteraf niet zeggen dat het zo druk was geweest op mijn feest. Die reflex herken ik nog steeds in mijn omgeving, en in mezelf.
Mijn dertigersbuikje
Het is een reflex die ik haat, omdat het nergens toe leidt. Zo ga ik vanuit een intrinsieke motivatie om fitter te worden naar de sportschool. Maar na zes weken begint mijn dertigersbuikje langzaam te slinken en komt mijn ‘goddelijke twintigerslichaam’, heel, heel erg ver in de verte weer een beetje in zicht.
Met dat vergezicht in het oog verlies ik de focus op het doel waar ik in eerste instantie voor ben gaan sporten. Ik laat de cardio schieten om direct in de gewichten te gaan hangen. Dat is dan dus weer die hatelijke reflex in mezelf.
Instagrammable meals
Ook om mij heen zie ik mensen onzuivere keuzes maken. Of het nu zakelijk is, of privé. Of het nu de nieuwere, dikkere leaseauto is of dat hatelijke filmen tijdens een concert. Of de Instagrammable, een woord dat de autocorrectie in Google Docs direct herkent, #meals die je op je timeline zet. Bij heel veel keuzes die ik mensen om mij heen zie maken, denk ik dan ook: doe je dit nu voor jezelf, of de buitenwereld?
Waarom doe ik dit?
Om deze reflex tegen te gaan, probeer ik me op een vrij regelmatige basis de hele simpele vraag te stellen: waarom doe ik dit? Hoe simplistisch en kort door de bocht het ook mag klinken. Het werkt. Fitness ik nu voor dat Adonislichaam, of voor de rust in mijn hoofd? Vier ik mijn verjaardag nu voor mezelf, of voor een ander? Beide antwoorden zijn goed, mits ze maar zuiver zijn.
De mening van iedereen
Persoonlijk ben ik er heilig van overtuigd dat we onze keuzes massaal en veel te veel laten beïnvloeden door de buitenwacht. Of het nu je collega’s, je vrienden, je familie of je online volgers zijn. Iedereen heeft een mening. Het is alleen aan jou om te bepalen hoeveel waarde je daaraan hecht.
Meer weten?
Wil jij ook jezelf versterken? steviger in je schoenen staan? Sterker uit de hoek komen? Kijk dan eens naar ons uitgebreide aanbod op het vlak van Persoonlijke effectiviteit.
